Ο Primo Levi διηγείται εν ονόματι των νεκρών ό,τι είδε και έζησε,μεταφέρει τη βασανιστική ανάμνηση της αποκτηνωτικής ζωής του στο Λάγκερ.
Στο βιβλίο ''Εαν αυτό είναι άνθρωπος'' λέει ότι απαραίτητη προυπόθεση για επιβίωση είναι η ωμότητα. Στο Λάγκερ ο αγώνας για σωτηρία είναι ανελέητος,ο άνθρωπος εξέπεσε στην πρωτόγονη μορφή του, είναι απελπιστικά και βασανιστικά μόνος του και ο νόμος της αδικίας είναι σε πλήρη ισχύ και αποδεκτός απ' όλους. Μέσα στη θολή μοναξιά,πεθαίνουν ή εξαφανίζονται μέσα σ΄αυτή χωρίς να αφήσουν ίχνη στη μνήμη κανενός. Για να εξασφαλίσει ο άνθρωπος την επιβίωσή του την απαρνείται την αλληλεγγύη προς τους συντρόφους του. Ο συγγραφέας αναφέρει τρόπους σωτηρίας,διηγούμενος ιστορίες ανθρώπων που επέζησαν.Θα πρέπει ο άνθρωπος, σύμφωνα με το παράδειγμα του Ελίας,να είναι τρελός,ακατανόητος, υπεράνθρωπος,να εκφράζει έναν αταβισμό και να αντέχει στη φυσική και ηθική εξόντωση.Ο μόνος δρόμος λοιπόν για τη σωτηρία είναι η τρέλα και η ύπουλη κτηνωδία. Επίσης σύμφωνα με τη θεωρία του Ανρί, υπάρχουν τρείς μέθοδοι που μπορεί να εφαρμόσει ο άνθρωπος για να σωθεί,παραμένοντας άνθρωπος:η οργάνωση,ο οίκτος και η κλοπή.
Ο Primo Levi υπήρξε μια απρόσωπη μονάδα της ξέθωρης και εξαθλιωμένης μάζας, που επέβλεπε στην επιβίωση, σπρώχνοντας τη μια μέρα με την άλλη προσπαθώντας να γλιτώσει το χειρότερο:<<την τελική λύση>> του θαλάμου των αερίων και του κρεματορίου. Επιχειρεί να μεταδώσει το ακατάλυπτο, το απερίγραπτο, εκείνο που καμιά φωτογραφία, καμιά <<αναλογία>>, καμιά στατιστική καταγραφή δεν μπόρεσε να απεικονίσει. Σχολιάζει τις εξαντλητικές συνθήκες της στρατοπεδικής διαβίωσης και τη <<γεωμετρική τρέλα>> του Λάγκερ. Το ύφος του χαρακτηρίζεται απο απόλυτη διαύγεια και καθαρότητα και ο λόγος του είναι χαμηλός και αποδραματοποιημένος.
Ο Paul Bailey είπε χαρακτηριστικά: ''Μέσα απο τη λάσπη,τα χτυπήματα αντιμετωπίζονται χωρίς οργή, μέσα απο αυτή τη μοναδική ταπείνωση ο Λέβι δημιούργησε ένα ασύγκριτο έργο τέχνης''.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου