" 'Εαν αυτό είναι άνθρωπος' του Λέβι Πρίμο"

Αλέξανδρος Μάρος



Χωρίς αμφιβολία και χωρίς δεύτερη σκέψη, θα διαφωνούσα με όποιον ισχυριζόταν, πως οι του στρατοπέδου συγκέντρωσης αντιμετωπίζονταν ως άνθρωποι, θεωρούνταν άνθρωποι.

Ο Λέβι Πρίμο στο σπουδαίο και ενδιαφέρον του έργο «εάν αυτό είναι άνθρωπος» σκιαγραφεί, ως αυτόπτης και αυτήκοος μάρτυρας, τις ανεκδιήγητες και ζωώδεις συνθήκες επιβίωσης των εγκλείστων στο στρατόπεδο συγκέντρωσης. Ειλικρινά, διαβάζοντας ενδελεχώς το κείμενο, αηδίασα από τη βρωμιά και δυσωδία που επικρατούσε στο στρατόπεδο, αγανάκτησα από τις άτεγκτες δοκιμασίες και τα βάσανα των κρατουμένων και οργίστηκα σφόδρα με τους ναζιστές, με την άφατη, άκρατη και εωσφορική τους διαστροφή!

Μελετώντας το βιβλίο του, κάθε πνευματικα υγιής, κατά με, αναγνώστης συνειδητοποιεί πως στο στρατόπεδο που μας διηγείται ο Λέβι, η έννοια και η υπόσταση του ανθρώπου, του έλλογου ζώου που «άνω θρώσκει» όχι μόνο ανατομικά αλλά και πνευματικο-νοητικά, καταστρατηγείται και υποκαθίσταται από την έννοια του κτήνους. Τελειώνοντας, θα ήθελα να υπογραμμίζω το συγγραφικό ταλέντο του συγγραφέα, γιατί, τουλάχιστον εμένα, κατάφερε να με μεταφέρει νοητά στο αποτρόπαιο εκείνο μέρος και να με κάνει συμπάσχοντα με τους κρατούμενους του στρατοπέδου.